Wat is Carbon Footprinting
Waarom is Carbon Footprinting noodzakelijk?
Het is maatschappelijk gezien noodzakelijk om de uitstoot van broeikasgassen systematisch te reduceren, en wel zo snel mogelijk.
Voor elk bedrijf wordt het daarom vanzelfsprekend om een CO2-boekhouding op te zetten naast de financiële boekhouding: een normaal onderdeel van de bedrijfsvoering.
Goed registreren van de brongegevens uit de operatie, accuraat verwerken tot cijfers die voor de verantwoording, rapportage en analyse gebruikt worden, gecontroleerd door een accountant die een goedkeurende verklaring geeft, wordt de norm.
Want zowel klanten, consumenten als overheden gaan indringende vragen stellen en willen de cijfers kunnen vertrouwen. Steeds meer wordt er een prijs aan CO2 gehangen, wat een steeds grotere invloed op de resultaten krijgt.
Carbon footprinting geeft het antwoord op die vragen.
Roadmap
De logistieke sector heeft een groot aandeel in de CO2-uitstoot en speelt daardoor een sleutelrol in het toewijzen en delen van deze uitstoot in de gehele keten.
Het is onze doelstelling om bedrijven op een laagdrempelige manier meer ervaring te laten opdoen met Carbon Footprinting, de waarde voor een bedrijf te verhogen en opschaling in het toepassen van Carbon Footprinting te faciliteren.
In onze Roadmap zie je waar de uitdagingen liggen en op welke activiteiten wij ons richten. Zo houden wij ons bijvoorbeeld bezig met (ISO) standaarden voor vergelijking en uitwisseling van data en resultaten, CO2-berekeningsmethodes, tools en benchmarks.
De uitdaging: van modellen maken naar een ketenboekhouding.
Voor logistiek is goed meten en registreren een uitdaging: de diversiteit in logistiek is groot, de veranderlijkheid van ketens is groot, veel van de activiteiten worden uitbesteed (en onder-uitbesteed) en de ketens kunnen heel lang en internationaal zijn. Al die partijen moeten op dezelfde manier hun basis-data vastleggen, de data verwerken en weer doorgeven aan hun klanten.
De afgelopen decennia is door veel partijen een begin gemaakt met het inschatten en modelleren van hun (complexe) ketens, om een gevoel te krijgen voor de uitstoot totaal en wat elk deel bijdraagt aan dat totaal. De volgende stap is om (net zoals bij de financiële administratie) een CO2-boekhouding op te zetten: meten, registreren, verwerken en rapporteren.
En net zoals bij de financiële boekhouding zijn daarvoor afspraken nodig over de manier waarop data geregistreerd en verwerkt wordt, over de controle door accountants, en de indicatoren waarover gerapporteerd wordt. Die richtlijnen zijn grotendeels ontwikkeld, net als de tools om een boekhouding op te zetten, of de controleprotocollen voor accountants. Op deze site krijgt u inzicht in de achtergronden van carbon footprinting.
Standaardisatie
De EN 16258 is de norm voor het berekenen van uitstoot waar in Europa veel methodes op terugvallen. Deze norm is veel te breed en sterk verouderd. Daarom zijn er nieuwe initiatieven gekomen als de adviezen van de COFRET-werkgroep, en recent de GLEC-richtlijnen. In 2020 is een ISO-norm ontwikkeling gestart waar Nederland in participeert. Deze combineert de adviezen van de COFRET-werkgroep en de GLEC-richtlijnen. Een deel van de norm is gericht op modellering, een deel op carbon footprinting als boekhoudmethode. De beschrijvingen op deze website komen overeen met het laatste.
Steeds vaker en breder toegepast
De standaardisatie, de toepassingsrichtlijnen en de ontwikkeling van hier op toegesneden tools en software gaat er toe leiden dat het steeds makkelijker wordt om carbon footprinting in het bedrijf toe te passen. Met als eerste voordeel een scherp inzicht in het eigen bedrijf: CO2-uitstoot (of energieverbruik) verlagen zonder nieuwe technologie in te zetten betekent ook kosten verlagen.
Met goede cijfers kan een bedrijf zich vergelijken met collega’s: doen we het goed ten opzichte van het gemiddelde van de markt? Het tweede voordeel is dat de keten effecten zichtbaar worden: iedereen doet zijn best, maar soms is de keten niet handig ingericht en zit daar de winst. Met goede cijfers kunnen klanten hele belangrijke informatie over hun opdrachten krijgen. En in een branche kunnen de verladers een plan maken om gezamenlijk aan de overheid te rapporteren over de uitstoot in de branche, en hoe die gereduceerd gaat worden.